Antek Srebrny, jego rodzina i przyjaciele towarzyszą nam w podróżach przez historię już czwarty rok. Razem z nimi przebyliśmy kolejne etapy wojennej odysei, wiodącej z Grodna walczącego bohatersko z Sowietami we wrześniu 1939 r. Poznaliśmy dramatyczny wymiar deportacji Polaków i tragiczny los więźniów sowieckich łagrów. Tak jak główny bohater nie upadliśmy jednak na duchu. Zaczęliśmy szukać w świecie skrawka wolnej Polski, który odnaleźliśmy… nie na Mazowszu czy Białostocczyźnie, ani nawet nie w Europie, ale na Bliskim Wschodzie – w Syrii i Palestynie. Tam, w szeregach Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, przeszliśmy szybki kurs, jak z dziecka stać się żołnierzem. Nasz wspólny chrzest bojowy nastąpił w Tobruku – twierdzy bronionej razem z dzielnymi Australijczykami. Wkrótce dołączyli do nas rodacy ocaleni z sowieckiej opresji przez gen. Władysława Andersa. Wraz z nimi, już w szeregach II Korpusu Polskiego, trafiliśmy na pola jednej z najcięższych bitew II wojny światowej – pod Monte Cassino. Ze starcia z niemieckimi „zielonymi diabłami” wyszliśmy zwycięsko. Droga do domu była jednak nadal bardzo daleka. Czekało nas jeszcze lądowanie w Normandii, walki 1 Dywizji Pancernej pod Falaise, Bredą i Wilhelmshaven, epopeja 1 Brygady Spadochronowej pod Arnhem, walki w powstaniu warszawskim. Koniec wojny zastał Antka i jego przyjaciół w pokonanych ostatecznie Niemczech. Cóż z tego, skoro zwycięstwo miało dla nich wszystkich szczególnie gorzki smak. Polska znalazła się pod okupacją drugiego z agresorów z 1939 r. – tzn. Rosji sowieckiej, a rodzinne Grodno na mocy arbitralnej decyzji aliantów zostało wydarte Polsce. Mimo to podjęliśmy heroiczną próbę dotarcia do kraju. Tu razem z Antkiem zderzyliśmy się z realiami nowej okupacji – bezprzykładnymi grabieżami, gwałtami i terrorem NKWD, fałszerstwami referendum z 1946 r. Razem z Antkiem poznaliśmy też głównych bohaterów konspiracji niepodległościowej i jej kulisy, by ostatecznie wydostać się z matni komunistycznych służb specjalnych. Towarzysząc Antkowi, zebraliśmy w czasie tej odysei ogromny bagaż doświadczeń – typowy dla tysięcy podobnych mu młodych Polaków, którym dane było szybko dorosnąć w czasie II wojny światowej. Nauczyliśmy się wszyscy, że Polskę można znaleźć wszędzie – jeśli tylko ma się ją w sercu.