SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna w Gryfinie

98391

Książka

W koszyku

oceń

Dawca / Lois Lowry ; przeł. [z ang.] Piotr Szymczak. - Poznań : "Media Rodzina", cop. 2003. - 205s. ; 20cm.

Autor

Lowry Lois (1937- ) Szymczak Piotr. przeł. [z ang.].

Temat

Powieść młodzieżowa amerykańska

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia dla Dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Lit. młodzieżowa [Wypożyczalnia dla Dorosłych] (1 egz.)

Wypożyczalnia dla Dzieci i Młodzieży

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. F III [Magazyn Oddziału Dziecięcego], F III [Wypożyczalnia dla Dzieci i Młodzieży] (2 egz.)

Recenzje:

Witajcie w doskonałym świecie, w którym nie ma przemocy, bólu, cierpienia ani konieczności jakiegokolwiek wyboru. W miejscu, gdzie wszystko jest z góry określone i regulowane odpowiednimi zasadami oraz powszechnie przestrzeganym regulaminem. Jak Wam się to podoba? Taką właśnie rzeczywistość wykreowała Lois Lowry w niedawno zekranizowej powieści „Dawca”.
W świecie w którym brak głębszych uczuć, w którym nikt niczemu się nie dziwi i gdzie panuje jednakowość główny bohater – dwunastoletni Jonasz – otrzymuje specjalne zadanie. (...) Jeśli chcecie dowiedzieć się jakie i co z tego wyniknie koniecznie sięgnijcie po książkę! ao

Piękna sentencja mówi, że aby zostać mądrym, wystarczy przeczytać 10 książek, lecz aby je znaleźć, należy przeczytać tysiące. Jedną z takich książek jest bez wątpienia Biblia. Łatwą ją zdobyć i warto ją zdobyć. Tutaj sprawa jest prosta, lecz co z książkami wartymi przeczytania, ale będącymi "prawdziwymi skarbami" nie tylko ze względu na swe walory, ale także z uwagi na fakt ich trudnej do wykrycia lokalizacji? Ukrytymi pod warstwą kurzu i innych pozycji? (...) Gdzie szukać pozostałych dziewięciu książek?
Ośmielę się w tym miejscu zaproponować właśnie taką, odkopaną przypadkiem, pozycję – prawdziwy skarb, czyli "Dawcę" Lois Lowry. Czym rzeczona książka zasłużyła sobie na miano "jednej z dziesięciu"?
Pochłania się ją niczym porcję truskawek z bitą śmietaną – to na pewno. Historia jest niezwykła, a zarazem nam, obywatelom planety Ziemia, bardzo bliska – to na pewno. Cóż takiego mnie w niej ujęło? Fakt, że jest książką dla dzieci czytaną przez dorosłych.
Przed państwem żołnierska wersja "Małego Księcia" o imieniu Jonasz, żyjącego w totalitarnym społeczeństwie. Obaj chłopcy widzą to, czego nikt inny nie dostrzega. W świecie Jonasza nie ma barw, muzyki, uczuć – dosłownie nie ma, to nie żadna metafora. Ludzie tej społeczności nie martwią się o nic, ponieważ wszystko zapewni im ich społeczeństwo. Zapewni wszystko, owszem, z wyjątkiem wolności. Jonasz odkrywa ją stopniowo i im bardziej jej doświadcza, tym bardziej jest przerażony. Czyż nie mówimy tu przypadkiem o nas, o Polakach bojących się brać odpowiedzialność za cokolwiek i pozwalających decydować innym o sobie i o wszystkim we wszystkim?
Myślę, że fundamentalnym walorem tej książki jest próba odpowiedzenia sobie na pytanie: "Czy ja jeszcze myślę, czy już myślą za mnie inni?". Fundament już mamy. Resztę pozostawiam czytelnikom. Na zakończenie mogę dodać tylko tyle: ten, kto przeczyta, na pewno nie pożałuje.
Angela Kapustka

Przyznam, ze wybrałam tę książkę z półki pod wpływem chwili, miałam obawy ale nie potwierdziły się. To naprawdę ciekawa lektura i sądzę że jest "młodzieżowa" w najlepszym znaczeniu tego słowa!

Społeczeństwo w którym żyje Jonasz, główny bohater powieści, jest idealne. Nikt nie odczuwa bólu, zmęczenia, nieznane są pojęcia miłości i przyjaźni, nikt nie widzi kolorów, nie słyszy muzyki, nie przechowuje wspomnień. Wszystko po to by ludzie nie musieli dokonywać wyborów, żeby żyli w perfekcyjnym świecie. Jednak wszystko jest takie samo: szare, obojętne i nijakie.
Jonasz zostaje wybrany na nowego Odbiorcę Wspomnień w swojej społeczności. (...) Udaje się na szkolenie do dotychczasowego Odbiorcy. Z założenia Odbiorca to jedyna osoba w społeczeństwie, która może przechowywać wspomnienia o dawnych czasach. Odczuwa ból, miłość, widzi kolory, czego nie potrafi nikt inny. Jonasz odbierając wspomnienia, zaczyna dostrzegać kolory, czuć i zdawać sobie sprawę że otaczający go świat nie jest idealny, jest okrutny.
To wspaniale napisana powieść. Sposób w jaki autorka zdziera kolejne warstwy iluzji swojego idealnego utopijnego świata by pokazać jego okrucieństwo jest mistrzowski. Doskonale buduje napięcie, wprowadzając nastrój niepokoju i zadaje czytelnikowi emocjonalny cios odkrywając straszną prawdę o idealnym świecie.
Pisarka prezentuje bardzo ciekawy styl, ma lekkie pióro. Napisana jest prostym i przystępnym językiem i dzięki temu książkę pochłania się błyskawicznie.
"Dawca" to bardzo smutna, refleksyjna powieść. Przerażająca dla mnie jest wizja świata, gdzie ludzie jak zwierzęta w cyrku robią dokładnie to co się im powie, nie myślą, nie czują. Brak zmartwień, bólu, cierpienia, może i brzmi dobrze, ale z drugiej strony człowiek nie czuje radości miłości, nie wie co to przyjaźń, nie ma wspomnień. Na życie składają się zarówno te dobre jak i złe przeżycia, emocje, wspomnienia - to nas kształtuje. Czy kiedy tego nie ma, to w dalszym ciągu mamy prawo nazywać się ludźmi?
Marta Ciulis-Pyznar

książka dawca pamięci to naprawdę wciągająca książka. nie można się od niej oderwać. tej książki nie wystarczy przeczytać ale trzeba ją zrozumieć. ksiązka jest sto razy lepsza od filmu.

Jonasz to chłopiec żyjący w dziwnym świecie. Dziwnym dla nas, dla jego mieszkańców jest on normalny. My byśmy go postrzegali jako pozbawiony emocji.
Na pierwszy rzut oka jest normalnie. Jedynym znakiem że coś jest nie tak, czytelnik poznaje po tym że rodzina to nie rodzina a: „komórka rodzinna”. Dzieci w tym świecie nie rodzą się w rodzinach. Do rodzenia dzieci są przeznaczone odpowiednie kobiety, a pod koniec pierwszego roku dziecko otrzymuje imię i rodziców. (...) Oczywiście jest to możliwe tylko gdy komórka rodzinna spełnia odpowiednie wymogi. Potem pod koniec każdego roku jest organizowane święto gdy dzieci z każdego rocznika przechodzą o poziom wyżej. Podacz takiego przejścia dostają coś nowego, np rower, kurtkę na guziki itp. Gdy dziecko przechodzi do wieku 12 lat zostaje przydzielone do danego zawodu i się go uczy. Jonasz dostał niezwykle rzadki zawód, który zmieni jego życie i postrzeganie świata o 180 stopni.
Książka zmusza do refleksji nad tym czy świat idealny jest światem dobrym i co rozumiemy pod określeniem: "Idealny".
Krótka i treściwa książka, polecam po nią sięgnąć.

GENIALNE!!!! Czekam na więcej książek z tego uniwersum, czyli: Skrawki błękitu (Gathering Blue) Posłaniec (Messenger) Syn (Son)

Porywająca. Daje wiele do myślenia, a przy tym nie można się od niej oderwać. Jedyne, do czego mogę mieć "ale" to: za szybko się kończy!

Za pierwszym razem było 10/10, ale jak teraz czytam to słabe.